Aan het begin van mijn IT carrière heb ik nog even met ponskaarten gewerkt. Zoals gebruikelijk schreef ik een COBOL programma eerst op papier en zodra ik dat op papier had getest ging ik op zoek naar de eerstvrije ponskaartenterminal om de papieren code in ponskaarten om te zetten.

Een standaard ponskaart bestond uit 80 kolommen van 12 rijen en kon per kolom 1 teken bevatten. Voor COBOL programma’s waren een aantal van die kolommen niet bruikbaar voor logica; vanaf kolom 8 (c.q. 12) tot en met 71 was voor echte code. Alle tekst in de eerste 6 kolommen was voor een regelnummer, 7 en voorbij positie 72 voor commentaar.
Door deze beperkte ruimte om te schrijven waren veel ponskaarten nodig voor een beetje programma.

Gelukkig is dat tijdperk over en hebben we nu allerlei andere gegevensdragers.

Om nog even een idee te geven; deze stapel van 62.500 ponskaarten bevatte de 5 MB code voor het besturingsprogramma voor het gigantische militaire SAGE system computernetwerk.

Ter vergelijking; een foto die je met een smartphone maakt is vaak al groter.