Mijn moeder is geboren in 1927. Ze woont nog zelfstandig, ook na het overlijden van mijn pa. De laatste 25 jaar sukkelt ze met haar gezondheid. Dat sukkelen wordt erger, maar dankzij onze uitstekende gezondheidszorg én een paar lieve mantelzorgers kan ze nog steeds zelfstandig rondscharrelen.
Voorheen sorteerde ze wekelijks zelf haar groeiende hoeveelheid in te nemen medicijnen in zo’n MaDiWoDoVrZaZo medicijnenbox als hieronder;
Superhandig, totdat de artsen de hoeveelheid medicijnen aanpasten en de vijf vakjes niet meer toereikend waren. Dat kon mijn moeder (die nog goed bij de tijd is) niet meer volgen.
De uitkomst was beschikbaar in de vorm van een “Baxterrol”; een ‘geneesmiddel distributiesysteem’ (GDS) ofwel ‘geïndividualiseerde distributievorm’ (GDV) dat bestaat uit een lange sliert van aan elkaar gekoppelde doorzichtige plastic zakjes. Elk zakje bevat precies de medicijnen die de patiënt op een bepaald moment van de dag moet innemen. Op het zakje staat duidelijk aangegeven voor welke patiënt de inhoud is, op welk moment en in welke dosis deze moet worden ingenomen.
Eén medicijnrol bevat de medicijnen voor een paar weken. De apotheker maakt zo’n rol op basis van de door de huisarts en/of specialist(en) verstrekte recepten.
Het was voor mijn moeder even wennen dat ze nu haar eigen interpretatie van hoeveelheid en tijdstip niet meer kan toepassen, maar het wende snel en nu kan ze er prima mee uit de voeten.
Zo’n rol met zakjes kreeg ik in 1994 in Taiwan toen ik daar een flinke griep opliep. In elk zakje zaten 3 tabletjes van verschillende afmetingen, die ik tegelijk moest innemen. Vond dat wel handig. Aan de chinese opdruk had ik niet veel. 😉 Onlangs heeft mijn blinde kennis veel gezeur met die rollen. Zit geen braille op en hij heeft het liever in zo’n doos met dagdeelvakken. Voor hem prutsen ze al die zakjes dus open.