Wat vliegt de tijd: Het is alweer meer dan een eeuw geleden dat Norman Lear werd geboren; op 27 juli 1922 om precies te zijn. In zijn carrière als scenarioschrijver en producent heeft hij meer dan 100 TV-series en films bedacht, geproduceerd en/of geschreven.
Ik kende de naam niet, maar een van zijn creaties des te beter: de TV-serie All In The Family.
Tegen het eind van de jaren 60 probeerde Lear een concept voor een sitcom over een Amerikaanse arbeidersfamilie twee maal aan ABC te verkopen, maar ze zagen er geen mogelijkheden in na het zien van de twee pilots “Justice for All” en “Those Were the Days“. Met een derde pilot had hij bij CBS meer succes en werd de show vana 12 januari 1971 uitgezonden onder de naam “All in the Family“. Aanvankelijk had deze teleurstellende kijkcijfers, maar won wel verschillende Emmy Awards, waardoor de kijkers de serie toch oppikten.
Ook in Nederland werd de serie uitgezonden; vanaf 12 oktober 1972, natuurlijk door de VPRO.
De serie ging over een blank arbeidersgezin dat in Queens, New York woont. De patriarch is Archie Bunker (gespeeld door Carroll O’Connor); een bekrompen man met een uitgesproken vooroordeel tegen iedereen die ander is als hij of zijn idee van hoe mensen zouden moeten zijn. Archie’s vrouw Edith (Jean Stapleton) is lief, begripvol en ietwat naïef. Archie noemt haar vaak “dingbat”.
Hun enige kind Gloria (Sally Struthers), is lief en begripvol als haar moeder, en ook koppig en humeurig als haar vader, maar in tegenstelling tot hen is ze een feministe. Gloria is getrouwd met afgestudeerde student Michael Stivic (Rob Reiner), wiens levenshouding volledig is beïnvloed en gevormd door de jaren zestig. Archie noemt haar vaak “meathead“. Door de serie heen worstelt Archie met de veranderende tijden en krijgt hij vaak ruzie met zijn vooruitstrevende dochter en haar man.
Voor een groot deel van de serie wonen de Stivics in het huis van de Bunkers om geld te besparen, waardoor ze voldoende gelegenheid hebben om elkaar vreselijk te irriteren. De set was een groezelig samenraapsel van versleten meubels, afbladderend behang en kneuterige schilderijtjes.
De set en de gesprekken in Lear’s sitcom waren duidelijk anders dan het beleefde en inhoudsloze gekibbel in fraaie, opgeruimde huiskamers van de andere primetime-komedies van die tijd. Hier werd luid en fel ruzie gemaakt over kwesties die niet eerder aan de orde waren gesteld: racisme, seksisme, armoede, misdaad, verslaving en politiek.
De show was zo grensoverschrijdend dat de eerste zes afleveringen begonnen met de waarschuwing:
“The program you are about to see is All In The Family. It seeks to throw a humorous spotlight on our frailties, prejudices, and concerns. By making them a source of laughter, we hope to show – in a mature fashion – just how absurd they are.”
De serie opende altijd met het “Those Were The Days” dat Archie en Edith zo prachtig samen zongen, over de “goede oude tijd” toen er goede muziek was (Glenn Miller), betrouwbare auto’s en geen LGBT+ (“girls were girls and men were men“).
Boy the way Glen Miller played,
Songs that made the hit parade,
Guys like us we had it made,
Those were the days,
And you know where you were then,
Girls were girls and men were men,
Mister we could use a man like Herbert Hoover again,
Didn’t need no welfare states,
Everybody pulled his weight,
Gee our old Lasalle ran great,
Those were the days