Als ik aan het werk ben in de garage staat de radio altijd op de franse FIP. Daar komt van alles voorbij, van klassiek, via reggae, lounge, hiphop, jazz, wereldmuziek tot rock en alles wat daar wel of niet tussen zit. Ik hou wel van zo’n mengelmoes van muziek en ook van cross-over.
En ook belangrijk: er wordt niet gekletst, er is geen reclame en geen nieuws.
Zeer afwisselend dus, maar soms komt een liedje tijdelijk wat vaker langs. Zo hoorde ik de afgelopen week een paar keer “Assez Assez” van Delgres langskomen. Ik dacht eerst dat het Afrikaanse muzikanten zijn, maar kon er de vinger niet opleggen en ging het ’s avonds toch even opzoeken.
Delgres is een trio dat Caribische blues speelt -een genre dat vooral in het Creools wordt gezongen- bestaande uit zanger, songwriter, componist en muzikant Pascal Danaë, drummer Baptiste Brondy en sousafonist Rafgee.
Het muzikale cv van Pascal Danaë is indrukwekkend en gevarieerd. Hij heeft gewerkt met Peter Gabriel, Youssou N’Dour, Laurent Voulzy, Neneh Cherry, Ayo en Gilberto Gil, maakte een soloalbum in 2007 en speelde in het Afro-Braziliaanse trio Rivière Noire, waar hij drummer Baptiste Brondy ontmoette. Voor de bas zocht Pascal iets vergelijkbaars met bands in het Caribisch gebied en in New Orleans, waar de sousafoon de hoofdrol speelt. Zodoende kwam hij uit bij Rafgee, een trompettist die studeerde aan het Conservatoire de Paris, en die regelmatig zijn bas-tuba speelt in een band die entertainment verzorgt bij Caribische dansfeesten; “de enige muzikant die Moussorgski en de mazurka kan samenbrengen in een Mandingo-band”.
De band is vernoemd naar Louis Delgrès, infanteriekolonel van het Franse leger in de Franse Caraïben die in 1802 koos voor de dood in plaats van gevangenschap na in opstand te zijn gekomen tegen de Napoleontische troepen die waren gekomen om de slavernij opnieuw in te voeren.
De band heeft nog niet veel uitgebracht; hun eerste album verschijnt in aprin 2021. Wat ik terug kan vinden is wel steeds politiek geengageerd en ik vind het niet allemaal even mooi, maar ik heb bewondering voor deze drie muzikanten die op een zeer originele manier hun standpunten overbrengen. Voor zover ik kan verstaan uit de tekst van Assez Assez gaat dat over de strijd die bootvluchtingen leveren voor, tijdens en na hun barre tocht.
Met de Caribische zang en het Dobro-gitaarspel van Pascal Danaë, de krachtige beat van de drums van Baptiste Brondy en Rafgee’s prachtige baslijnen op de sousafoon resulteren in fascinerende muziek, ergens tussen gehypnotiseerde rock, aardse soul en bijtende garage.